Okrągła Izba

Elizabeth de Lure

- słucham? - spytała nie wierząc w to co słyszy - jak możesz mówić coś takiego... - wyszeptała i ruszyła do drzwi

Euphoric

- Najłatwiej uciekać... - szepnął

Elizabeth de Lure

- oh nie uciakam..ale nie mogę słuchać tego co mówisz.. - odpowiedziała podnosząc głos

Euphoric

- Więc już nic nie powiem - mruknął. - Nie dziw się tylko, że czuję się zdradzony...

Elizabeth de Lure

- co?... - Elizabeth odwróciła sie od niego i zaczęła masować sobei skronie - to jest jakiś koszmar..

Euphoric

- Gdy Twój starszy brat zrzucił mnie z tronu żądny władzy, gdy musiałem natychmiast uciekać, zdążyłem jeszcze wysłać Ci sowę, mimo że prawie zapłaciłem za to głową. Przez te wszystkie lata czekałem na odpowiedź z marnym skutkiem, bo po co pisać do człowieka wyjętego spod prawa, za którego życie wyznaczona jest ogromna nagroda. - słychać było gorycz w jego głosie. - Gdy byłem na szczycie zapewniałaś mnie o swojej dozgonnej miłości, gdy upadłem na samo dno nawet nie raczyłaś na mnie spojrzeć... A teraz gdy powoli się podnoszę,nagle zjawiasz się i... - nie dokończył, po jego policzku potoczyła się łza.

Elizabeth de Lure

- chcesz mi powiedzieć..że żaden list do Ciebie nie doszedł?...błagam nie rób ze mnie idiotki...co wieczóry wymykałam się..pisałam listy w różanym ogrodzie na naszej ławce...wysłałam ich dziesiątki aż do momentu kiedy zostałam na tym przyłapana.. i uwięziona.. - odpowiedziała i obdarzyła go smutnym spojrzeniem swoich błękitnych oczu - jeśli chcesz mogę na zawsze zniknąć z twojego życia....tylko potem o nic mnie już nie obwiniaj - wyszeptała i drugi już raz ruszyłą do drzwi

Euphoric

- Nie kłam - powiedział i odwrócił się nie mogąc znieść widoku wychodzącej kobiety, którą trak bardzo kochał i którą tracił po raz drugi.

Elizabeth de Lure

- nie kłamie...- odwinęła rękaw prawej ręki. Z początku nie było nic widać.Gdy podeszła od ognia dało sie zauważyć kilkanaście drobnych blizn. Chwile potem spusciła rękaw szaty - przykro mi że nie potrafisz mi uwierzyć...